Раҳбари Ҷумҳурии Исломии Эрон Оятуллоҳ Хоманаӣ субҳи имрӯз дар дидори ҷамъе аз фармондеҳон ва коркунони неруи ҳавоӣ ва падофанди ҳавоии артиши ҶИЭ, байъати шуморе аз ҳумофарон бо имом Хумайниро дар 19 баҳмани 1357 (8/02/1979), «шитобдиҳанда»-и инқилоб хонда ва бо табйини нақши шитобдиҳандагии шахсиятҳои хос – ба маънои маҷмуаҳо ва аносире, ки бо шинохт ва ташхиси дуруст ва шуҷоъона ва ба мавқеъ иқдом мекунанд-, афзуд: Хавос (афроди бонуфуз ва таъсиргузори ҷомеа) дар эҷоди шитоби лозим барои таҳаққуқи ҳадафҳои Инқилоби Исломӣ, вазифаҳои сангине бар ӯҳда доранд.
Ишон ҳамчунин ҳузури ҳарчи пуршӯртари мардуми Эронро дар интихоботи 8 мартро тазминкунандаи иқтидор ва амнияти миллӣ баршумурда ва таъкид кард: Ба фазли илоҳӣ мардум дар роҳпаймоии саросарии 22 баҳман (11/02/2024), ширкати густарда ва пуршӯре хоҳанд дошт ва бо дифоъ аз инқилоб, вафодории худ ба имом Хумайниро барҷаста хоҳанд кард.
Фармондеҳи кулли қувои Эрон, ҳодисаи шигифтангези байъати ҷамъе аз ҳумофарон ва коркунони неруи ҳавоиро бо имом Хумайнӣ дар 19 баҳмани 46 сол қабл, дорои ибратҳо ва дарсҳои поённопазире дониста ва афзуд: Неруи ҳавоӣ бо аз худгузаштагӣ ва бо он кори мухлисона ва шуҷоъона, дар пайвастан ба Инқилоби Исломӣ пешгом шуд ва дар рӯзҳои баъд бо муқовимат дар муқобили ҳамлаи гвардияи шоҳ ба маркази неруи ҳавоӣ дар Теҳрон, мардум ва ҷавононро ба шавқ ва умед овард ва ба хиёбон кашонд ва дар пирӯзии Инқилоб дар 22 баҳман, нақши бисёр муҳими «шитобдиҳанда»-ро ифо кард.
Раҳбари Инқилоби Исломии Эрон бо ишора ба ташкили ҷиҳоди худкифоӣ дар неруи ҳавоӣ чанд моҳ баъд аз пирӯзии Инқилоб, афзуд: Ҳамон рӯҳияи иқтидор ва шуҷоат ва қудрати рӯҳӣ боис шуд, неруи ҳавоӣ дар ташкили ҷиҳоди худкифоӣ ҳам пешгом ва шитобдиҳанда шавад.
Оятуллоҳ Хоманаӣ неруи ҳавоии давраи тоғутро аз назари фармондеҳӣ, сиёсатгузорӣ ва таҷҳизот, комилан дар ихтиёр ва таҳти амри амрикоиҳо баршумурда ва афзуда: Афроди муъмин ва инқилобӣ бо ҷиҳоди худкифоӣ, неруи ҳавоиро аз моликияти Амрико хориҷ ва комилан ба неруи эронӣ табдил карданд ва пешбарандагӣ ва қудрати таҳаввулофаринии худро нишон доданд.
Ишон, бархурдорӣ аз афрод ва маҷмуаҳои шитобдиҳандаро ниёзи доимии инқилобҳо ва ҳаракатҳои азим ва ҳадафдори иҷтимоӣ хонда ва гуфт: Бар асоси таҷрибиёти таърихӣ, ҳаракатҳои бузург ба тадриҷ дучор рукуд ва кундӣ ва сустӣ ва ҳатто бозгашт ба ақиб мешаванд, ки пешгирӣ аз гирифторӣ ба ин офати вайронгар, ниёз ба фаъолияти шитобдиҳандаҳо дорад.
Ӯ бархе ҷозибаҳои дарунии Инқилоби Исломиро аз ҷумла мубориза бо зулм ва золим, истодагӣ дар муқобили зургӯҳои ҷаҳонӣ, таваҷҷуҳ ба дунёи мардум ва ояндаи кишвар ва дар айни ҳол таваҷҷуҳи комил ба маънавият ва маросим ва маносики ибодиро боиси рӯйишҳои нав ва ҷойгузинии резишҳо хонда ва гуфт: Бо вуҷуди ин ҷозибаҳои зотӣ, Инқилоб ва кишвар ниёзманди вуҷуди шитобдиҳандаҳое аст, то дар корҳои бузург дучори кундӣ ва сустӣ нашавем.
Оятуллоҳ Хоманаӣ, хавосро шитобдиҳандагони ҳақиқӣ баршумурда ва дар нуктае муҳим гуфт: Мақсуд аз хавос, фақат ному нишондор будан нест, балки хавос касоне ҳастанд, ки дар ҳамаи қишрҳо ва синфҳои миллат, бо фикру шинохт ва қудрати ташхис амал мекунанд ва бе дунболаравӣ аз фазосозиҳо, бо қудрат ва шуҷоъона ва ба ҳангом, ба вазоифи худ амал менамоянд.
Ишон афзуд: Ҳар кас дар миёни донишгоҳиён, донишҷӯён, сиёсиҳо, рӯҳониён, бозориён, матбуотиҳо, низомиён ва ҳар қишри дигар бо фаҳми масоил ва шинохти ҷабҳабандии дӯст ва душман амал мекунад, ҷузъи хавос ба ҳисоб меояд.
Ӯ вазифа ва нақшофаринии хавос дар мавориди ҳассосро сангин хонда ва гуфт: Хавос бояд ҷиҳати умумии ҳаракати ҷомеаро ҳифз кунанд ва нагузоранд, ки ин ҳаракат дучори инҳироф шавад, ки агар аз ин вазифа ғафлат шавад, ҳаводисе пеш хоҳад омад, ки зарбаҳои таърихӣ ба бор меорад.
Ишон тардид ва тааллул ё хиёнат ва табонии бархе хавос дар ҷанги Сиффинро намунае аз ғафлатҳои хасоратбори таърихи Ислом дониста ва хотирнишон кард: Дар таърихи Ислом мавориди зиёде вуҷуд дорад, ки хавос ва аҳли ташхис дар лаҳзаи лозим ба хотири тардид, тааммул, танбалӣ ва дар мавориде хиёнат, ҳузури ба ҳангом надоштанд ва ин ғафлати онҳо, рӯйи дигарон ва ҷамъияти тобеи фазо низ осори манфӣ доштааст.
Оятуллоҳ Хоманаӣ бо таъкид бар ин ки ҷабҳаи душман барои хавос барномаи хос дорад, афзуд: Ҳадафи душман ин аст, ки хавос бо гирифтор шудан ба тардид ва тааллул ва ҷазб шудан ба чарбу ширини дунё, дар бизангоҳҳо ва мавоқеи ҳассос, кори лозим ва нақши шитобдиҳандагии худро анҷом надиҳанд.
Ишон вазифаи хавос дар муқобили ин нақшаро ҷиҳоди табйин ва хунсо кардани тардидафканӣ ва шакофаринии бадхоҳон донист ва гуфт: Дар Қуръони Карим, намунае аз нақшофаринии як марди муъмин баён шудааст, ки дар муқобили тавтеа барои қатли се пайғамбари илоҳӣ, бо шуҷоат ва сароҳат мардумро ба пайравӣ аз паёмбарон даъват, ва бо садои баланд имони худро баён мекунад.
Раҳбари Инқилоби Исломӣ, вазифаи хавосро баёни ошкори ҳақоиқ ва парҳез аз дупаҳлугӯӣ ва баёни суханони тардидомез дониста ва афзуд: Имрӯз як майдони ҷиддӣ барои нақшофаринии хавоси дунёи Ислом аз уламо, донишмандон, сиёсиҳо ва матбуотиҳо, мавзуи Ғазза аст.
Ишон бо ишора ба рух додани фоҷеаи инсонӣ дар Ғазза бо пуштибонии Амрико аз режими саҳюнистӣ, табйини ин ҳақиқат барои эҷоди мутолибаи умумии миллатҳои мусулмон аз давлатҳояшонро барои зарбаи қотеъ ба режими саҳюнистиро вазифаи муҳими хавос хонд ва гуфт: Зарбаи қотеъ ба маънии вориди ҷанг шудан бо режими саҳюнистӣ нест, балки ба маънои қатъи робитаи иқтисодӣ бо режими саҳюнистӣ аст.
Оятуллоҳ Хоманаӣ бо таъкид бар ин ки миллатҳо тавони ба саф кардани давлатҳо ва водор кардани онҳо ба қатъи ҳимоят ва пуштибонӣ аз режими саҳюнистиро доранд, гуфт: Бо вуҷуди ин ки ин режими золим ва гургсифат ингуна ба ҷони зану кӯдак ва бемор афтода ва бисту чанд ҳазор нафарро ба қатл расондааст, аммо бархе кишварҳои исломӣ боз ҳам ба он кумаки иқтисодӣ мекунанд ва ҳатто шунида мешавад баъзе аз онҳо силоҳ ҳам ба режими саҳюнистӣ медиҳанд.
Ишон дар бораи масоили муҳими дохилӣ низ, интихоботи исфандмоҳи ҳиҷрии шамсиро майдоне донистанд, ки хавос метавонанд дар он нақшофарин бошанд.
Оятуллоҳ Хоманаӣ бо таъкид бар ин ки интихобот ҳарчи пуршӯртар баргузор шавад, қудрати миллӣ ва амнияти миллии Эрон бештар намоён ва таъмин мешавад, афзуд: Бо ҳузури мардум дар саҳна ва мушоҳидаи қудрати низом ва кишвар, таҳдиди душман беасар мешавад, чунки қудрат ва иқтидори миллӣ, амнияти миллӣ ба вуҷуд меорад.
Раҳбари Инқилоби Исломӣ бо ишора ба наздик будани 22 баҳман ва солрӯзи пирӯзии Инқилоби Исломӣ, гуфт: Ҳамчунон ки мардум дар 45 соли гузашта ҳатто бе як навбат таътилӣ дар ҳамаи шаҳрҳо ва рустоҳо ба хиёбонҳо омада ва бо сар додани шиор, аз инқилоби худ дифоъ ва пайравӣ ва байъаташонро бо имоми бузургвор эълом кардаанд, имсол низ Ин шоа Аллоҳ мардуми азиз дар роҳпаймоии 22 баҳман, ки нишонаи иқтидори миллӣ аст ба сурати пуршӯр ширкат хоҳанд кард.