Ҳазрати Муҳаммад(с) баъди расидан ба дараҷаи паёмбарӣ муҳимтарин паёмаш даъват ба тавҳид ва яктопарастӣ буд ва ҳадафи беъсаташро комил кардани фазилатҳои ахлоқӣ донист.
Расули Худо (с) дар роҳи даъвати мардум ба дини шарифи Ислом бисёр ранҷҳо ва мусибатҳо доданд ва бо талоши фаровон ва кӯмаки илоҳӣ дар замони ҳаёташ тақрибан тамоми шебҳи ҷазираи Арабистони замони қадим ба дини Ислом гаравиданд ва дар давраҳои баъд ислом густариш ёфт ва бо гузашти замон дини ҷаҳонӣ шуд.