Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон ба муносибати рӯзи ҷонбоз дар ин кишвар суханронӣ кард ва гуфт, ки ҳамаи рӯйдодҳо ҳокӣ аз ин аст, ки режими саҳюнистӣ ба поёни худ наздик шудааст.
Насруллоҳ дар оғози суханронии худ, зимни табрики идҳои моҳи Шаъбон гуфт: “мавзӯъоти зиёде вуҷуд дорад, ки дар як суханронӣ наметавон ба он пардохт ва тайи рӯзҳои оянда дар бораи он сухан хоҳам гуфт. Имрӯз фақат дар бораи шаби нимаи Шаъбон сухан хоҳам гуфт. Ҳама бояд ин шабро барои ибодат ва анҷоми мустаҳабот ғанимат бидонанд.”
Шабакаи хабарии Маёдин ба нақл аз дабири кулли Ҳизбуллоҳ гузориш дод, ҳамонтавр, ки медонем, рӯзи таваллуди ҳазрати Абулфзл (а), ба унвони рӯзи ҷонбоз ва рӯзи валодати Имом Саҷҷод (а) ҳам ба унвони рӯзи асир интихоб шудааст. Пас ҳар гуна мушкиле, ки ҷонбозон бо он рӯбарӯ ҳастанд, ба унвони ҷиҳод дар роҳи Худованд аст.
Вай идома дод: “ҳамсарони ҷонбозон ҳам муҷоҳидоне ҳастанд, ки назди Худованди Мутаол аз мақому ҷойгоҳи болое баҳраманд ҳастанд. Асирон низ, ки дар майдонҳои ҷанг ба хотири робита бо муқовимат, асир шуданд ва ба шаҳодат расиданд, бояд ёду хотира ононро гиромӣ дошт. Ин афрод мавриди шиканҷаи ваҳшиёнаи саҳюнистҳо ва муздуронашон қарор доштанд.”
Дабири кулли Ҳизбуллоҳ бо ишора ба инки шуморе аз асирон пас аз озодӣ аз зиндон, бори дигар ба майдонҳои ҷанг бозгаштанд ва ба шаҳодат расиданд, шаҳид Самир Қинторро дар зумраи ин афрод донист ва гуфт: “бояд мушкилоти хонаводаҳои асиронро ёдоварӣ кунем, ки солҳои тӯлонӣ мунтазири бозгашти онон буданд ва ҳеҷ иттилое аз асирони худ надоштанд.”
Нишонаҳои поёни режими саҳюнистӣ ошкор шудааст
Насруллоҳ дар идома ба масъалаи Фаластин пардохт ва таъкид кард: “ҳамаи уммати исломиӣ бояд дар муқобила бо режими саҳюнистӣ аз миллати Фаластин ҳимоят кунанд. Ҳамаи иттифоқҳое ҳам, ки ахиран рӯй додааст, нишонаҳое аз поёни режими саҳюнистӣ аст. Тамоми тасмимоте, ки ин режим мегирад, фақат бар азм, имон ва поймардии миллати Фаластин барои анҷоми амалиёт [амалиётҳои шаҳодатталобона] алайҳи Исроил меафзояд.”
Вай бо баёни инки “мо асирони худро дар зиндонҳо ба ҳоли худ раҳо нахоҳем кард”, идома дод: “ба асирони фаластинӣ ва хонаводаҳои онон ва миллати азизи Фаластин мегӯям, ки мо дар Лубнон дарду ранҷи шуморо дарк мекунем. Ҳазорон нафар вориди зиндон шуданд ва насли ҷадид бояд бо зиндониёни дар банди зиндонҳои саҳюнист, ошно шавад.”
Насруллоҳ бо ишора ба инки тасмими аҳмақонаи режими саҳюнистӣ барои эъдоми муҷриёни амалиётҳои шаҳодатталоона, фақат боиси собитқадамии нируҳои муқовимат хоҳад шуд, илова кард: “дарду ранҷи мардуми Фаластин дар Каронаи Бохтарӣ, Қудс, Ҳавориюна, Ноблус ва Қудси шарқиро дарк мекунем. Рӯйдодҳои Ҳавориюна ва мушкилоти миллати Фаластин дар Карона, воқеияти шаҳракнишинони исроилиро фош кард.”
Дабири кулли Ҳизбуллоҳ бо таъкид бар инки режими саҳюнистӣ дар пайи пешравӣ дар марзҳои заминӣ аст, баён кард: “муодилаи муқовимат, имрӯз аз марзҳо, хоку дарёи мо ҳимоят мекунад. Ин дар ҳоле аст, ки фақат Ҷумҳурии Исломии Эрон ва Сурия, аз нируи боздорнда дар баробари Исроил ҳимоят карданд.”
Паёмадҳои таъхир дар истихроҷи газу нафти Лубнон
Вай бо ишора ба инки Ҳизбуллоҳ таъкид кардааст, ки агар Лубнон аз истихроҷи нафт манъ шавад, режими саҳюнистӣ ҳам нахоҳад тавонист истихроҷ кунад, унвон кард: “аз як ваҷаби хок ё як қатраи оби Лубнон ақаб нахоҳем нишаст. Агар барои истихроҷи газ ва нафт, таъхир шавад, паёмадҳои он домани душмани исроилиро хоҳад гирифт.”
Насруллоҳ бо таъкид бар инки тавофуқи марзҳои дарёӣ, ба маънои оддисози равобит бо режими саҳюнистӣ нест, тасреҳ кард: “ҳаргиз ба думболи чизе ба номи ҷалби ризояти Амрико набудаем. Пас агар дар ҳар мавзеъгирӣ ё иқдоме, ки анҷом медиҳем, эҳсос кунем, ки Амрико аз он ризоят дорад, ба дурустии тасмими худ шак хоҳем кард. Ба ҳар ҳол, тарсими марзҳои дарёӣ, як дастоварди таърихӣ ва муҳимм аст.”
Барои интихоби раисҷумҳур мунтазири кишварҳои хориҷӣ нестем
Дабири кулли Ҳизбуллоҳ бо баёни инки ин ҷунбиш, ҳаргиз таслим нахоҳад шуд ва мардуми Лубнон ҳам бо вуҷуди тамоми мушкилоти маишатӣ, даст аз муқовимат намебардоранд, гуфт: “намепазирем, ки аз берун, раисҷумҳуре бар Лубнон таҳмил шавад. Дар масъалаи раёсатҷумҳурӣ, тасмим комилан дар ихтиёри мост. Мо ҳастем, ки интихоб мекунем ва ҳар касро, ки бихоҳем, номзад мекунем. Мунтазири берун нестем ва ҳеҷ ҳисобе бар рӯи вазъияти минтақа боз намекунам.”
Вай бо баёни инки ҳар ҳизбе дар Лубнон бояд номзади худро барои раёсатҷумҳурӣ муаррифи кунад ва сипас агар парлумон ба ҳадди нисоб расид, раисҷумҳур мустақиман интихоб хоҳад шуд, идома дод: “чизе ба номи номзади Ҳизбуллоҳ вуҷуд надорад. Ҳадаф аз ин номгузорӣ, ҳазфи фардӣ аст, ки мо аз он ҳимоят мекунем. Мо низ гуфтугӯ бо ҳампаймононро оғоз кардем, то аз номзади раёсатҷумҳурӣ ҳимоят кунем ва ба натоиҷе ҳам расидаем.”
Насруллоҳ бо ишора ба инки Ҳизбуллоҳ дар интихоботи раёсатҷумҳурӣ аз Сулаймон Фаранҷия ҳимоят мекунад, дар поён таъкид кард: “кишвар ниёзманди оромиш, гуфтугӯ ва иртибот аст ва-гарна бояд бо камбуди раёсатҷумҳурӣ канор биёем. Дӯстони мо дар Эрон ва Сурия ҳеҷ дахолате дар ин масъала надоранд. Мо шабонарӯз талош мекунем, то ҳамин фардо, раисҷумҳур интихоб шавад.”