Бар асоси гузориши манобеи хабарӣ, рӯйдод ва ҳафтаи фарҳангии Тоҷикистон дар Шероз шомгоҳи панҷшанбе бо ҳузури Низомуддин Зоҳидӣ, сафири Душанбе дар Теҳрон ва Зулфия Давлатзода, вазири фарҳанги Тоҷикистон, ки ба даъвати вазири фарҳанг ва иршоди исломии Эрон барои ширкат дар ҳафтаи фарҳангии Тоҷикистон бо ҳамроҳи теъдоде аз ҳунармандони тоҷик ба Эрон сафар кардаанд, оғоз шуд. Ин рӯйдоди фарҳангӣ кори худро аз Теҳрон оғоз карда ва илова бар Шероз дар рӯзҳои оянда дар шаҳри Табриз ҳам баргузор мегардад.
Муовини сиёсӣ, амниятӣ ва иҷтимоии устондории Форс (шаҳри Шероз) дар ин маросим ба робитаи кишвари Эрон бо Тоҷикистон ишора кард ва изҳор дошт: “ин робита марбут ба таърихи муосир набуда в пайвандҳое аз ҳамногусастанӣ миёни ду кишвар дар таърих, фарҳанг, илм ва дар равобит бахше аз таърихи мудавван ва сабтшудаи ҳар ду кишвар аст.
Исмоили Муҳибипур изҳор кард: “имрӯз ҳар ду кишвари мустақил бо ҳувияти мустақил ҳамроҳ бо пайвандҳои дарҳамомехта ва бисёр наздик метавонанд нишондиҳанда дарҳамтанидгиҳои фарҳангӣ бошад”.
Вай афзуд: “ин ду кишвар бо иртиботот ва собиқаҳои таърихии васеъ ва амиқ ва густурда метавонанд ба тамоми ҷаҳон ва ҳамаи касоне, ки муддаӣ ҳастанд, ки ба думболи пайванд байни давлатҳо ва миллатҳо дар қолаби деҳкадаи ҷаҳонӣ ва низоми мутамаркизи ҷаҳонӣ ҳастанд, намоиш бидиҳанд ва қабл аз инки афроде ба дунболи ин пайвандҳо бошанд мо ин иртиботот, алоқа ва умқи фарҳангиро доштаем ва ин дар ҳолест, ки истиқлоли сиёсии мо ҳамвора маҳфуз будааст”.
Муовини устондори Форс идома дод: “имрӯз робитаи ду кишвари Эрон ва Тоҷикистон на фақат дар арсаи фарҳангӣ, балки фаротар аз он бо истифода аз зарфиятҳои геополотик, геокономик, геоколчер ва геостратегии ҳар ду кишвар, ки барои ҳамаи кишварҳои ҷаҳон таъриф шудааст, метавонад барои ин ду миллати бузург дастовардҳои азимеро ба думбол дошта бошад”.
Муҳибипур иброз кард: “пайвандҳои амиқе, ки имрӯз дар муодилоти сиёсии кишварҳо бо тарфандҳо ва равишҳои мухталифе ба думболи эҷоди он ҳастанд ҳар ду кишвар доранд ва кофӣ аст, ки ирода кунем ва аз ин зарфият беш аз гузашта истифода кунем”.
Вай бо ишора ба инки имрӯз агар мақбараи шоири номӣ Рӯдакӣ дар кишвари Тоҷикистон аст ва дар шаҳри Шероз хиёбоне ба номи Рӯдакӣ дорем, гуфт: “имрӯз ашъори ин шоири бузург дар маҷлисҳо ва маҳфилҳои Тоҷикистон хонда мешавад ва дар кишвари мо низ донишомӯзон ва дар маҳофили адабӣ ашъори ин шоири бузургро замзама мекунанд”.
Муҳибипур бо баёни инки аз дигар арсаҳои муштарак байни ду кишвар гӯйиши забони форсӣ аст, гуфт: “дар ин хусус ҳар ду кишвар низ бо фаҳм ва дарки саҳеҳ аз забон бо якдигар гӯйиш ва гуфтугӯ дорем ва ин иртиботи фарҳангии моро умқ медиҳад”.
Вай изофа кард: “дар сол 1991 дар замоне, ки кишвари Тоҷикистон истиқлоли худро эълом кард, Ҷумҳурии Исломии Эрон аввалин кишваре буд, ки истиқлоли онро ба расмият пазируфт ва дар соли 1992 ҷузъи аввалин кишварҳое буд, ки сафорати худро дар он кишвар ифтитоҳ кард ва ин иқдом нишонаи умқи нигоҳи мо ба кишвари Тоҷикистон аст ва умед аст ин иртиботот бо нигоҳи фарҳангии амиқ, дастовардҳои илмӣ, фарҳангӣ, иқтисодӣ ва амнияти мутақобил барои ҳар ду кишвар бошад; чароки Ҷумҳурии Исломии Эрон ҳомии кишвари Тоҷикистон аст ва агар бадхоҳе барои кишвари дӯст пайдо шавад, мудофеи он хоҳад буд”.
Низомуддин Зоҳидӣ, сафири Тоҷикистон низ дар ойини ифтитоҳияи ҳафтаи фарҳангӣ ва ҳунарии Тоҷикистон дар Шероз изҳор кард: “Тоҷикистон ва Эрон дар даврон ва арсаҳои мухталиф ба далели арзишҳои муштараке, ки мардумони тоҷик ва эронӣ доранд ба ҳам пайвастанд”.
Вай бо ишора ба инки Эрон ва Тоҷикистон дар таърих, адабиёт, забон, одоб ва русум ва суннатҳои муштарак доранд, гуфт: “ин муштаракот боис мешавад, ки ду кишвар равобит ва муровидоти сиёсӣ, иқтисодӣ, тиҷорӣ ва фарҳангии бештаре бо якдигар дошта бошанд”.
Зоҳидӣ унвон кард: “Тоҷикистон аз оғози истиқлоли худ оғӯшашро барои дӯстонаш аз ҷумла кишвари Эрон боз кард ва боиси ифтихор аст, ки Ҷумҳурии Исломии Эрон бародарияшро бо Ҷумҳурии Тоҷикистон барои эҷоди таомул ва ҳамкориҳои бештар исбот кард”.
Зоҳидӣ бо баёни инки дар соли гузашта Тоҷикистон равобити сӣ солагии дипломатики худро бо Эрон тасбит кард афзуд: “бо муруре бар ҳамкориҳои миёни ду кишвар дар 30 соли гузашта мутаваҷҷеҳ хоҳем шуд, ки ин ду кишвар дар тӯли ин солҳо дар канори ҳам буданд ва ҳанӯз ҳам дар талош ҳастанд то ин ҳамкориҳоро идома диҳанд”.
Сафири Тоҷикистон идома дод: “иқдомоти руасои ҷумҳури ду кишвар ва пайгириҳои Оятуллоҳ Раисӣ дар давлати сездаҳум боис шуд, ки ду кишвар азми худро барои густариши иртиботот ҷазм кунанд ва омодагии худро барои густариши ҳамкориҳо дар тамоми ҳавзаҳо эълом кунанд ва мо низ шоҳиди афзоиши ҳамкории сиёсӣ, тиҷорӣ ва иқтисодӣ ва ба вижа фарҳангӣ байни ду кишвар ҳастем”.
Сафири Тоҷикистон дар поён ёдовар шуд: “корвони фарҳангии Тоҷикистон сайри худро рӯзи душанбе аз Теҳрон оғоз кард ва дар ҳоли ҳозир ба Шероз ва ин шаҳри меҳмоннавоз расидааст ва дар идома ҳам роҳи худро дар Табриз идома хоҳад дод ва ин ҳамкориҳо ва муштаракоти фарҳангӣ моро водор мекунад, ки шоҳиди тадовум ва тақвияти бештари ҳавзаи фарҳангӣ бо кишвари Эрон бошем”.