Сайидҳасан Насруллоҳ бо баёни инки имрӯз Ҷумҳурии Исломии Эрон муҳимтарин унсури қудрати меҳвари муқовамат аст, гуфт: «дӯстдорони Эрон, андӯҳе ба худ роҳ надиҳанд, зеро ҳаводиси сахтаре нисбат ба шароити кунунӣ ҳам рух додааст».
Сайидҳасан Насруллоҳ, дабири кулли Ҳизбуллоҳ Лубнон дар маросим бузургдошти Аллома Сайид Муҳаммад Алӣ Амин, олими фақиди Лубнон ба тамҷид аз шахсияти ин олими барҷаста ва олиқадр пардохт.
Вай бо баёни инки мо аз тариқи уламо таърихи воқеии кишвар ва умматамонро мешиносем, гуфт: «ҳадаф аз мутолиаи таърих, ибрат гирифтан ва истифода аз он барои ояндааст. Фаҳми таърихи ин кишвар бидуни таърихи ин уламо мумкин нест ва бояд дар ростои ҳифзи осори онҳо, ки бисёре аз онҳо дар маърази нобудӣ ва сӯзондан қарор гирифтааст, ҳаракат кунем».
дабири кулли Ҳизбуллоҳ Лубнон идома дод: «ончи матлуб аст иқдоми ҷамъӣ ва ҳамкории густурда аст, пас бояд талоши ҷамъӣ барои ҳифзи таърихи уламоямон дошта бошем».
Насруллоҳ эълом кард: «дар даҳаҳои 60 ва 70 мелодӣ падидае вуҷуд дошт, ки олими динӣ фақат вазифаи динӣ дорад ва набояд вориди умури сиёсӣ ва даргирии низомӣ бо душмани саҳюнист шаванд. Ин падидае буд, ки Мӯсо Садр (яке аз раҳбарони мазҳабию сиёсии Лубнон) аз он ранҷ мебурд.
Вай тасреҳ кард: иттиҳомот алайҳи гуфтмони Мӯсо Садр ва шеваи ӯ аз ин маҳофили уламоӣ ва фарҳангӣ шуд. Ин фақид (аллома) аз ибтидо гузинааш мубтанӣ бар огоҳӣ ва басират буд ва ба Мӯсо Садр мулҳақ шуд. Аллома, нақши бунёдӣ дар маркази мутолиоти исломӣ дар шӯрои олии исломӣ, ки узв ҳайати шаръӣ мунтахаби он то замони реҳлатш буд, ифо кард».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон гуфт: «ин олими фақид ба тарбияти уламои ҷадид дар маркази мутолиоти исломӣ эҳтимом дошт, ки аз ҷумла талабаҳои ин марказ сайиди шаҳидони муқовимат Сайидаббос Мусавӣ буд.
Вай дар идома баён кард: «ҳаводиси асри ин алломаи азиз шомили ҳаводиси бузурге аз ҷумла иқдоми режими ғосиб ва овора кардани миллати Фаластин ва ҷанги 1967 ва ишғоли Қудс ва ҳамлаҳои режими саҳюнистӣ ба ҷануби Лубнон ва ҷангҳои Исроил алайҳи Лубнон, ки охирини он ҷанги 33-рӯза аст, мешавад.
Насруллоҳ бо баёни инки алломаи фақид аз ибтидо ҳомии гузинаи муқовамат буд ва ба пирӯзии он меболид, изҳор кард: «каромат ва иззати лубнониҳоро худи лубнониҳо барои худ ба армуғон овардаанд на шӯрои амният ва Созмони Милал ва ё ҳар тарафи дигар. Дунё қонуне надорад ва қонуни байналмилалӣ вуҷуд надорад ва бадтар аз қонуни ҷангл аст».
Вай зимни таъкид ба муқовимат ва адами таъсирпазирии ҳаҷмаҳо алайҳи он, баён кард: «фаластиниҳо имрӯз аз музокирот ноумед шудаанд, муқовимат дар Каронаи Бохтарӣ ва Ғазза ва ҳамаи манотиқ ҳоким аст ва гузинае дар баробари фаластиниҳо ғайр аз муқовимат қарор надорад».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон афзуд: «мо имрӯз ба дарки неъмати амният ва муқовимат ниёз дорем. Ба неъмати муқовимат бояд чанг зад ва таҳти таъсири овозҳое, ки ҷойгузине надоранд ва аз ваҳмҳои сухан мегӯянд, қарор нагирифт».
Вай идома дод: «муддате қабл сенатори ҷумҳурихоҳ бо сароҳат ба ҳаводиси Сурия ва Ироқ ишора кард ва аз сирқати нафт, газ ва гандум барои инки мардум аз сармо ва гуруснагӣ бимиранд ва инки нобуд шаванд, сухан гуфт».
Насруллоҳ афзуд: «дар бора мавзӯъи тарсими марзи дарёӣ ва майдонҳои нафту газ, пас аз моҳҳо талош ва ҷиҳод ва муборизаи сиёсӣ ва майдонӣ ва расонаӣ, огоҳ шудем, ки руасои сегона ба шакли расмӣ матни пешниҳодӣ барои ҳалли ин мавзӯъро дарёфт карданд, ки ин масъала, гоми бисёр муҳиме ба ҳисоб меояд».
Вай бо баёни инки масъулони давлат тасмимгиранда ҳастанд ва манофеи Лубнонро дар назар мегиранд, иброз кард: тайи рӯзҳои оянда мавзеи давлатмардон дар бораи ин парванда мушаххас хоҳад шуд, ки умедворем поёни хубе дошта бошад. Парвандаи тарсими марзӣ агар ба натиҷаи матлуб бирасад, натиҷаи ваҳдат ва ҳамбастагии миллӣ аст».
Насруллоҳ гуфт: «баргузории ҷаласаи интихоби раиси ҷумҳур мавзӯъи муҳиме буд ва натоиҷи раъйгирӣ таъкиде аст бар ончи, ки мо гуфтем ва иътилофи сиёсе, ки аксариятро дошта бошад, вуҷуд надорад».
Вай дар ҳамин бора афзуд: «идораи кишвар дар сояи буҳрони шадид ва таҳаввулоти ҷаҳонӣ бо раиси ҷумҳуре, ки мехоҳад бахши зиёде аз миллати Лубнонро ба чолиш бикашад, чигуна мумкин аст? Гурӯҳҳои сиёсӣ бояд ройзаниҳои худро дар оянда думбол кунанд, то ба тафоҳум бирасанд».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон баён кард: «ҷаласаи ахири интихоби раисҷумҳур нишон дод, ки бояд аз ба чолиш кашидани дигарон фосила гирифт ва машварат дар авлавият қарор гирад, зеро фурсати зиёде барои ташкили давлат вуҷуд надорад».
Вай дар бораи таҳаввулоти ҷаҳонӣ ҳам гуфт: «ончи дар Русия ва Украина мегузарад, метавонад чеҳраи дунёро тағйир дода ва бар кулли ҷаҳон таъсир бигузорад».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон эълом кард: «ончи, ки ба ДИИШ маъруф буд, соқит шудааст, аммо проекти ДИИШ ҳамчунон побарҷост».
Вай дар идома бо ишора ба ҳамлаҳои террористӣ дар Афғонистон эълом кард: «мизони нуфузи Амрико дар ДИИШ зиёд буда ва бахши зиёде аз аносири ин гурӯҳ ба Афғонистон мунтақил шудааст».
Насруллоҳ афзуд: таҳаррукоти барои эҳёи ДИИШ дар Сурия ва Ироқ ҷараён дорад. Амрико, ки ДИИШ-ро сохта ҳамчунон ҳомии он аст ва шароити амне барои он эҷод мекунад.
Вай дар бахши дигаре аз суханони худ дар бораи таҳаввулоти ахир дар Эрон гуфт: «Эрони имрӯз асос дар меҳвари муқовимат аст ва аз рӯзҳои аввали пирӯзии инқилоб ҳадафи ҳаҷма қарор доштааст».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон бо баён инки Эрон қавӣ ва муқтадир аст ва давлатҳои мутаволӣ, ки дар Амрико рӯйи кор омадаанд, медонанд, ки имкони ҷанг алайҳи Эронро надоранд, изҳор кард: «ҳадафи таҳримҳо алайҳ Эрон, таҳрики мардум алайҳи низоми исломӣ, буд чуноне ки дар Лубнон, мардумро алайҳи муқовимат таҳрик карданд».
Вай афзуд: «мардуми Ироқ чигуна метавонанд ҳузури шаҳид Ҳоҷӣ Қосим Сулаймонӣ ва истодагии Эрон дар канори Ироқ алайҳи ДШШИ-ро фаромӯш кунанд? Чигуна мардуми Ироқ метавонанд ба Арабистони Саудӣ, ки 5 ҳазор нируи интиҳорӣ ба Ироқ фиристода изҳори дӯстӣ ва ба Ҷумҳурии Исломии Эрон, ки аз ҳеҷ иқдоме барои озодии Ироқ дариғ накардааст, адовату душманӣ кунанд?»
Насруллоҳ баён кард: «Эрон тамаъе надорад дар ҳоле, ки кишварҳои дигар аз ҷумла Амрико ба манобеъ ва сарватҳои нафтии Ироқ тамаъ доранд. Ҷумҳурии Исломии Эрон ва миллату низоми он аз миллатҳои минтақа ва миллати Ироқ чизе намехоҳанд. Таҳрики доим алайҳи Эрон ва миллати он иқдоми шайтонӣ барои аз ҳам гусастани уммати исломӣ аст».
Вай бо баёни инки бо ҳикмати раҳбарӣ (раҳбари ҶИЭ) ва миллати мухлисе, ки дорад, газанде ба он ворид намешавад, афзуд: «дӯстдорони Ҷумҳурии Исломи андӯҳе ба худ роҳ надиҳанд, зеро ҳаводиси сахтаре нисбат ба шароити кунунӣ ҳам рух додааст».
Дабири кулли Ҳизбуллоҳи Лубнон изҳор кард: Ҷумҳурии Исломии Эрон, қавӣ ва шуҷоътар аз ҳар замони дигаре аст. Ҳокими ҳақиқии Эрон Ҳазрати Маҳдӣ (аҷ) аст. Кишварҳои ғарбӣ ва низ кишварҳои ҳавзаи Халиҷи Форс дар ростои таҳрики миллатҳо алайҳи Ҷумҳурии Исломӣ гом мебардоранд».
Вай афзуд: «агар Эрон набуд, Фаластин ва Қудс ва Лубнон куҷо буданд? Имрӯз муҳимтарин унсури қудрати меҳвари муқовимат, Ҷумҳурии Исломии Эрон аст. Агар Ҷумҳурии Исломии Эрон дар канори кишварҳои минтақа алайҳи ДИИШ набуд, давлатҳои ин кишварҳо куҷо буданд?»
Насруллоҳ идома дод: «Амрикое, ки дам аз ҳимояти Украина мезад, ҳангоме, ки раисҷумҳури Украина дархости пайвастан ба НАТО-ро матраҳ кард, эълом кард, ки замони муносибе барои ин кор нест. Амрико намехоҳад нируҳои худаш бо Русия биҷанганд, балки бо украиниҳо ва дар идома бо аврупоиҳо ба думболи ҷанг бо Русия аст».
Вай гуфт: «дӯсту душмани худро бишносед ва агар намехоҳед бо душман биҷангед ҳаддиақал ба он паноҳ набаред, зеро ғайри хиёнат аз ӯ намебинед».