Вакилон дар Шӯрои Маҷлиси намояндагон пешниҳод кардаанд, ки ба моддаи 1 қонуни амалкунанда сархати нав, яъне сархати нуҳум бо мазмуни зерин- «кори фосилавӣ (дистансионӣ)» илова карда шавад, ки он танзимкунандаи муносибатҳо вобаста ба амалӣ намудани раванди меҳнат берун аз маҳалли ҷойгиршавии корфармо бо истифодаи технологияи иттилоотию коммуникатсионӣ дар раванди кор мебошад.
Тибқи ин тарҳи пешниҳодӣ “дар қисми 2 лоиҳаи Қонуни мазкур бо мақсади мукаммал гардонидани моддаи 4 қонуни амалкунанда сархати нав илова карда мешавад, ки тибқи он минбаъд кормандони ба кори фосилавӣ (дистансионӣ) машғул ба гурӯҳи аҳолии шуғлнок ё ба он баробар кардашуда мансуб мебошанд, ки хусусиятҳои танзими меҳнатии ин гурӯҳи кормандонро Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон муайян менамояд”.
Дар Тоҷикистон баъд аз интишори бемории ҳамагири COVID-19 мавзӯии кори фосилавӣ бисёр доғ шуд. Бархе аз созмонҳои байналмилалии муқими Тоҷикистон аз оғози ин пандемия ба кори фосилавӣ гузаштаанд ва аксари нишасту ҷаласаҳои худро ҳам фосилавӣ доир мекунанд.
Дар сатҳи расмии давлатӣ бори аввал аст, ки ниҳоди қонунгузории Тоҷикистон талош дорад ин шеваи корро вориди қонун кунад. То имрӯз дар идораҳои давлатии Тоҷикистон ба кори фосилавӣ иҷозат набуд, ҳамчунин дар замони пандемия низ кормандон ба коргоҳҳо ҳозир мешуданд, дар сурати ба кор наомадан маошҳояшон қатъ мешавад, мегуфтанд.